Mo... ja kolej / cz. 64 / Lepiej?!

Cały noc z Jeromem = o mój Boże! A od początku. Obudziłam się i od razu powitał mnie słodziutki głos -Nin's wstawaj! Ej. mała. Ah Fabian i jego gadki. Z jednej storony chce się go wyłączyć jak budzik, a z drugiej go słuchać. Pocałowaliśmy się i poszliśmy na śniadanie. A raczej to co z niego zostało... Alfie i Jerome rzucali się jedzeniem. -Uspokujcie się! - Ohh Eddie. Ten głupek serio myśli, że go posłuchają... Ja i Patricia spojżałyśmy na siebie znacząco. Ja podeszłam di Alfiego, ona do Jeroma i zapoczyłyśny ich twarze w płatki z mlekiem które mieli na talerzach (oczywiście rzucali nasztm jedzeniem). -Co wy robicie? - ooo... Głupi Jerome - Jak to? Karmimy was. Bo widzimy, że sami jeść nie umiecie. - powiedziałam. Po tym wszystko było normalnie... No prawie... Chłopcy byli cali w mleku, a my mieliśmy niezłą polewkę. -Czyli dziś wybierasz suknie druhny - Nasza kochana blondynka... -Tak. Właśnie Jerome. Przebież się bo tak z tobą do sklepu nie pójdę. - Zaczęliśmy się śmiać, ale Patricia oczywiście dokończyła - Nie czepiaj się go tak... Chociaż raz nie pachnie kocimi sikami. - W sklepie nie było źle... Do czasu. Wyszłam z przebieralni w ślicznej kremowo, czarnej sukience z lekkim dodatkiem koronki - I jak? - Głupia zapytałam go - Dobrze wiesz, że wyglądasz ślicznie. - Nie przesadzaj... - W spodniach. Sukience. Spódniczce. A najlepiej bez. - Jakoś tak wyszło, że wyszliśmy do przebieralini, pocałowaliśmy się i...Wiesz... Nie wiem kiedy zasnęłam, ale kiedy się obudziłam byłam naga, w przebieralni, w zamkniętym sklepie, koło faceta który napewno nie był moim mężem! Ubrałam się i obudziłam go. - Jerome! Pobódka! - W jednej chwili przewrócił mnie i pocałował. Podobało mi się ale... - -Musimy to skończyć! - -Czemu? Nie jest ci dobrze? - -Jest. Oczywiście że jest. Ale źle się z tym czuje... On o tym nie wiem ale ja go krzywdze.- - Fabian... Fabian... Fabian... Fabian... - Nie wiem ile razu powtórzył to imię, napewno sporo... - On na ciebie nie zasługuje - Przerwałam mu - A Mara na ciebie! Zostańmy przyjaciółmi... - Chciał coś powiedzieć - Tylko... - więcej się nie odezwał, aż do rana. - Nino. Wstawaj! Już 8.00 - -To co? I tak nas zabiją...- - Tak ale, otworzyli sklep i możemy wracać - Podczas drogi do domu śmialiśmy się z ludzi ze.sklepu. - A widziałaś tego ochroniaża / sprzedawczynię / wszystkich innych ? (śmiech) - Ta rozmowa była kompletnie bez sesnu... Ah... Nieważne... Jak podejżewałam Amber chciała nas zabić. Dlatego nigdy nie dowie się co tam się stało. - Spotkaliśmy kuzyna Jeroma, weszliśmy do nich i trochę straciliśmy czas... - -Trochę! Nie było was cały dzień! bla bla bla bla bla bla... - Z Fabianem poszło ładwiej. Starczyła ta nowa sukienka...