Rozdział 88

Pati, apeluję do ciebie! Jeśli na prawdę to zrobisz, to ja... usunę konto na bloggerze!! Nie żartuję.

Jestem bardzo zmęczona po wczorajszym dniu. Zabawa trwała dłuugo. Przy śniadaniu Jerome zachowywał się nie jak Jerome, Alfie to samo. Chłopcy wprost wnieśli nas do jadalni. Alfie... nie gadał już o kosmitach. o.O

- Jak tam moje skarby? - spytał Alfie.

- Dobrze - Amber się uśmiechnęła.

Nagle Amelia zaczęła płakać. Alfie i Amber zanieśli ją na górę. I pomyśleć, że ja i Fabian też niedługo będziemy tak mieli :-). Jerome był bardzo.. miły. (???). Dzień pełen wrażeń. Po śniadaniu zaniósł ją do pokoju. Ja i Fabian poszliśmy do salonu, Eddie i Patricia na randkę, a Joy po prostu wyszła. Gdy byłam w salonie, znowu czułam się obserwowana.

- Też czujesz, ze ktoś cię obserwuje? - spytałam.

- Rzeczywiście. Tak było też u mamy? - zapytał mnie.

- Tak, to dziwne - powiedziałam.

- Spokojnie, dowiemy się, kto to - pocałował mnie, po czym przytulił. 

Nagle do salonu weszli Amber i Alfie.

- Ups, czy my wam nie przeszkadzamy? - spytała Amber.

- N-nie - odpowiedziałam. 

- O czym rozmawiacie? - Alfie z kosmitów przeniósł się chyba na ciekawość xD.

- Em... o tym, że... nie możemy się już doczekać, aż nasza mała Sarah przyjdzie na świat - dobrze, że im nie powiedział, nie chcę ich w to mieszać. 

- A gdzie Amelia? - spytałam, bo było tak jakoś cicho.

- Na razie śpi - powiedziała Amber.

- To my.. już idziemy - rzekł Fabian.

- A wy dokąd? - spytał Alfie.

- Emm... na spacer - odpowiedziałam.

Wyszliśmy z domu. Poszliśmy do parku. W czasie drogi troszeczkę mnie zemdliło.

- W porządku? - spytał przejęty Fabian.

- Tak, tak - odpowiedziałam niepewnie. 

- Na pewno możesz iść dalej? - jak on się o mnie i Sarę troszczył <3.

- Tak, na pewno - uśmiechnęłam się.

Szliśmy dalej. Po jakimś czasie zakręciło mi się w głowie.

- Nino, wszystko ok? - spytał zdenerwowany.

- Trochę kręci mi się w głowie - powiedziałam.

- Nie możesz iść dalej, wracamy - powiedział stanowczo. 

- Ale.. - próbowałam go przekonać, że wszystko już było dobrze.

- Żadnych "ale". Wracamy. Nie chcę, żeby coś się stało tobie i naszej małej Sarze - powiedział stanowczo.

- To tylko zawroty głowy - próbowałam mu powiedzieć.

- Albo pójdziesz na własnych nogach, albo ja cię zaniosę. Wybieraj - uśmiechnął się.

- No.. dobrze - w końcu się zgodziłam.

Szliśmy z powrotem do domu Anubisa. Ciągle mieliśmy wrażenie, że ktoś nas obserwuje. Fabian nie wytrzymał. Poszedł sprawdzić, kto to.

- Fabian, wracaj tu! - próbowałam go przekonać, żeby tam nie szedł. To mogło być przecież niebezpieczne.

Po chwili wrócił do mnie.

- I jak? - spytałam go.

- Udało mi się. Zobaczyłem twarz - powiedział.

- Fabian, kto to był? - spytałam, byłam na prawdę ciekawa.

Resztę dopiszę ci później, na razie jestem zbyt zmęczona, by dalej pisać. Ale na prawdę zdziwiła mnie jego odpowiedź. 

Nina <333

No i.. koniec :D