Rozdział 83

Kolejne! (piszę dwa, ale krótkie!! (Pati nie było mowy o długich)

Jak wspominałam ostatnio ktoś mnie obserwował. I nie wiem kto to.Może coś mi się skojarzy jak będę opisywała dzień jeszcze raz. Rano wstałam wcześnie poszłam do kuchni i spotkałam Mamę.
- Dzień dobry.- przywitałam się
- Witaj. Już nie śpisz???
- Nie. Zrobię śniadanie Fabianowi i mu zaniosę.
- Jacy wy jesteście razem szczęśliwi!! Przypominacie mnie i jego tatę .
- Serio????????
- Tak
.- Biorę się za śniadanie
.PO 30 minutach wszystko miałam już przygotowane. Poszłam z tacą do pokoju i postawiłam na stole.
Pocałowałam Fabiana na przywitanie.
- Kochanie...pora wstawać.....!!!!
-hmmmm...... Dzień dobry-pocałował mnie- Jak się czujesz???
- A to przypadkowo nie ja powinnam się cb o to pytać???
- Nie. Mi nic nie będzie,a ty nosisz moje dziecko.
- Kochanie jak się urodzi będziesz miał przechlapane!!
- Nie. Nie będę miał. Będziemy mieli wspaniałą rodzinkę.
- oczywiście-uśmiechnęłam się. Podałam mu tacę z jedzeniem.- Proszę. Wszystko ma być zjedzone.
- A co jeżeli nie będzie???
- Zastanowię się jeszcze.......
- AHA....
-  Zjadaj kochanie.
- Zjedz ze mną.
- No niech będzie.
Pocałowaliśmy się. Po 30 minutach Zjedliśmy prawie śniadanie.
- No Fabianku za mamusię .
- O nie ty zjedz.
- Czyli.... Karę muszę ci jednak jakąś wymyślić...........
- hm..... Może ty to zjesz, a ja wymyślę nagrodę???
- Może....
Pocałowaliśmy się. Odłożyłam tacę i Przytuliłam się  do Fabiana. Było mi tak dobrze.
 - Może chodźmy już na dół- powiedziałam do Fabiana
- Jeszcze 5 minut. Chwileczkę muszę się nacieszyć Wami i spokojem.
-  Wami???
- Tobą i Sarą.
- Słodziutki jesteś.
- mhm....
- Ale ubierajmy się. Przecież dziś  wieczorem wyjeżdżamy.
- no dobrze.
Wstałam ubrałam się. Spakowałam nas i zeszłam na dół. Był tam nie kto inny jak Karol. Mogę go zabić????
Pewnie tak!!
- Witaj słodka.
Nic się nie odezwałam.
- Mamy nie ma Twojego na horyzoncie brak. Może dasz się pocałować????
 Nic się nie odezwałam bo on jest walnięty.
Przystawił się do mnie i zaczął mnie całować. Przywaliłam mu w twarz i uciekłam do pokoju.
-Co się stało kochanie???
- Jeżeli jeszcze raz zobaczę twojego brata to go zabiję!!!
- Kochanie co się stało??
Pocalował mnie.
-Nie daruję mu.
 Szedł w stronę drzwi,ale zamknęłam drzwi na klucz.
- Fabian ...słońce... nie możesz tak postępować. On jest Twoim bratem,ale i szują. Nie denerwuj się.
- Wiesz,ze tylko ty umiesz mnie uspokoić???
- Kochanie jak się ściekniesz to nikt nie potrafi. A teraz spokojnie zejdziemy na dól.
- Niech będzie.
Na dole była już mama Fabiana.
- Hej mamo.
- Hej synku. I jak?? Smakowało śniadanie??
- A o co chodzi???- Fabian był zdezorientowany.
- Nie ważne słońce. I mamo zjadł wszystko co mnie ogromnie zdziwiło.
Zaczęłyśmy się śmiać.
Zjedliśmy obiad w spokoju  i wyruszyliśmy do Domu Anubisa. Bo w końcu Jutro Wieczór panieński Mary,a pojutrze Ślub "Jary". W domu panował spokój. Przestraszyłam się bo myślałam,że coś stało się Alfiemu.
Ale wszyscy siedzieli i gadali w salonie.
- Hej - Powitaliśmy naszych przyjaciół
- Wreszcie- Powiedzieli chórem
- O co chodzi???
- Wreszcie jesteście i będzie porządek.- Powiedziała Mara.
 - A co??? To nie jest porządek??- zapytałam
- NIE!!- ZACZĘŁA Amber.- My z dziewczynami sprzątałyśmy to przez 2 godziny. Bo chłopcy chcieli nam obiad przygotować.
-A teraz skoro jest Fabian to będzie prościej bo umie gotować!!! -Powiedział Alfie
- aaaaaaaahaaaaa- Zamurowało nas.
Gadaliśmy, Amber prawie zabiła Alfiego, czyli żadne nowości. Brakowało mi domu i własnego pokoju.
 Nadal nie wiem kto mnie obserwował i nie wiem jak się tego dowiedzieć.
Pozdrawiam
NINA
Oto tyle pa!!